The South Meraung Village

In het hart van de dichte jungle begonnen Agung en Arip twee avontuurlijke vrienden aan een tocht die voor altijd hun leven zou veranderen. Hun reis nam een ​​onverwachte wending toen Agung, altijd de meer gedurfde van de twee, van het pad afsloeg bij het nastreven van een vreemde, spookachtige melodie die hem dieper in de wildernis leek te wenken.

Terwijl de zon onder het luifel begon te duiken, stuitte op een open plek waar een oud, met mos bedekt bord 'het South Meraung Village' las. De lucht was dik met een huiveringwekkende mist en het dorp zelf leek in de tijd bevroren te zijn, zijn vervallen hutten fluisteren verhalen over een vergeten verleden. Agung's nieuwsgierigheid werd beter van hem, en hij waagde zich verder in het dorp, zich niet bewust van het gevaar dat wachtte.

Ondertussen voelde Arip, die zich realiseerde dat zijn vriend vermist was, een golf van paniek. Toen het vallen van de avond naderde, wist hij dat hij Agung snel moest vinden. Geleid door een flikkerende lantaarn en een gevoel van angst, volgde Arip het zwakke pad dat werd achtergelaten door Agung, uiteindelijk aankomen aan de griezelige rand van het dorp South Meraung.

Toen Arip het dorp binnenstapte, vloog een koude wind door de lucht en droeg met het gefluister dat hem leek te waarschuwen. De onheilspellende borden negeren, drong Arip aan en riep naar Agung. Hoe dieper hij ging, hoe meer hij een ongeziene aanwezigheid voelde die hem in de gaten hield, de schaduwen leken te verschuiven en van eigen beweging te bewegen.

Uiteindelijk vond Arip Agung in het centrum van het dorp, onbeweeglijk voor een torenhoge, oude boom. De knoestige takken strekten zich uit als skeletvormige handen, en aan de basis lagen een cirkel van stenen die pulseerden met een buitenaardse gloed. Agung's ogen waren geglazuurd, alsof hij in de ban was en hij reageerde niet op de hectische oproepen van Arip.

Plots beefde de grond en uit de schaduwen kwamen figuren naar voren gehuld in gescheurde gewaden. Hun ogen gloeiden met een kwaadwillig licht terwijl ze zongen in een taal die koude rillingen naar de wervelkolom van Arip stuurde. De dorpelingen, lang gedacht als louter legende, waren heel reëel - en ze waren niet tevreden met indringers.

Arip besefte dat het dorp vervloekt was, een valstrik voor degenen die zijn geheimen durfden te ontdekken. Met elke ons kracht, slaagde hij erin om de betovering te breken met Agung Captive en hem weg te slepen van de sinistere boom en de oprukkende figuren. De twee vrienden renden voor hun leven, de griezelige gezangen van de dorpelingen galmden achter hen.

Terwijl ze het dorp uit barsten en terug in de jungle, tilden de mist op en vervaagde de spookachtige melodie in de nacht. Agung en Arip hapten naar adem, Agung en Arip beloofden nooit meer over het dorp South Meraung te spreken, wetende dat sommige mysteries beter ongestoord worden achtergelaten.