Ridley Scott's Lost Dune: onthullen een 40-jarig geheim
deze week is decennia sinds David Lynch's Dune in première ging, een kassa flop die later een toegewijde cult -aanhang cultiveerde. Het sterke contrast met de recente aanpassing van Denis Villeneuve heeft de hernieuwde interesse in de geschiedenis van de franchise gewekt. Dit artikel duikt in een voorheen onbekend hoofdstuk: Ridley Scott's verlaten Dune
Project.Dank aan de ontdekking van T.D. Nguyen van een 1 oktober-ontwerp van 133 pagina's in het luck Archives van Coleman Luck, hebben we nu toegang tot het script van Rudy Wurlitzer, een top-down herschrijf in opdracht van Scott na het onhandige scenario-aanpassing van Frank Herbert. Dit ontwerp, duidelijk bedoeld als deel één van een tweedelig epos, onthult een drastisch andere visie dan de interpretaties van Lynch of Villeneuve.
Het script van Wurlitzer, beschreven door Scott als "behoorlijk verdomd goed", biedt een donkere, gewelddadiger en politiek geladen take. Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de ondergang ervan, waaronder Scott's persoonlijke verdriet, meningsverschillen voor locatie, budgetoverschrijdingen en de allure van het Blade Runner
Project. Een sleutelfactor, zoals Universal Executive Thom Mount opmerkte, was echter het gebrek aan universele toejuiching van het script.
een opnieuw bedacht Paul Atreides
Wurlitzer's Dune
opent met een droomsequentie die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. Het script portretteert een zevenjarige Paul, die zijn psychische vaardigheden en woeste onschuld presenteert door middel van beproevingen en confrontaties. Deze Paulus is veel assertiever dan Lynch's weergave, neemt actief de leiding en ondergaat een snelle groeispurt van zeven tot eenentwintig, en overtreft zelfs Duncan Idaho in vaardigheid.Stephen Scarlata, producent van Jodorowsky's Dune
, merkt het verschil op: "Rudy Wurlitzer's versie van Paul is veel assertiever ... Persoonlijk geef ik de voorkeur aan Lynch's afbeelding van Paul. Misschien verslaan Gurney, alleen om te beseffen dat hij dat niet doet.Het script introduceert een cruciale wending: de dood van de keizer, een katalysator die afwezig is in de roman, dient als het opruiende incident. De daaropvolgende machtsstrijd en de daaropvolgende gebeurtenissen ontvouwen zich met een verhoogd gevoel van politieke intriges en brutaal geweld.
Sleutelverschillen en overeenkomsten
Het script heeft een opvallend verschillende navigator, een kruid-mutte wordt gevisualiseerd als een langwerpige, humanoïde figuur. De aankomst van de Atreides op Arrakis toont een middeleeuwse esthetiek en benadrukt zwaarden en feodale gewoonten. De ecologische impact van het oogsten van kruiden wordt benadrukt, waarbij de focus van Villeneuve op milieuthema's wordt weerspiegeld.
Een nieuwe actiescènes toont Paul en Duncan die zich bezighouden met een brutaal bargevecht, een afwijking van de meer subtielere benadering van de roman voor conflicten. Het script bevat ook een grafische weergave van de ondergang van de Atreides, met talloze doden en intens geweld. De fremen worden gepresenteerd als een meer geharde, minder geromantiseerde groep.
Het script laat de controversiële Paul/Jessica incestueuze relatie weg die aanwezig is in eerdere concepten, een belangrijke verandering die zowel Herbert als de Laurentiis heeft geassueerd. Het behoudt echter nog steeds momenten van intense intimiteit tussen moeder en zoon.
De jagerzoeker, een vleermuisachtig wezen met een cobra's hoofd, vervangt het mechanische apparaat van het boek en andere aanpassingen. De ontsnapping van Paul en Jessica in de woestijn is even intens, culminerend in een dramatische crashlanding en een nauwe ontmoeting met een zandworm. De aanvaarding van de Fremen van Paulus wordt afgebeeld als een strategische alliantie, in plaats van een puur spiritueel ontwaken.
Het script wordt afgesloten met een water van levensceremonie, met een surrealistisch en mystiek element dat doet denken aan de visie van Alejandro Jodorowsky. De conclusie van de ceremonie laat Paulus en Jessica klaar om de Fremen te leiden, waardoor het toneel is voor een potentieel vervolg.
Een gewaagd, maar toch gebrekkig zicht
Hoewel het script van Wurlitzer een unieke en dwingende interpretatie biedt van duin [🎜 🎜], hebben de afwijkingen van het bronmateriaal en het extreme geweld waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan. Het script benadrukt ecologische zorgen en politieke complexiteiten, maar de donkere toon en onconventionele benadering kan in 1980 te riskant worden geacht voor een mainstream publiek.
De erfenis van Scott'sduin blijft een fascinerende "wat als?" scenario. Hoewel het nooit het scherm heeft bereikt, is de invloed ervan te zien in verschillende aspecten van Scott's daaropvolgende werk, en het bestaan ervan verrijkt ons begrip van de complexe geschiedenis achter deze blijvende sciencefictionklassieker. De focus van het script op ecologische thema's en politieke intriges blijft vandaag opvallend relevant en benadrukt de blijvende kracht van Herbert's visie.
