Ridley Scott's Lost Dune: Odsłonięcie 40-letniego sekretu
w tym tygodniu Marks Dziesięciolecia od czasu premiery Davida Lyncha Dune , flop kasowy, który później kultywował oddany kult. Jego wyraźny kontrast z niedawną adaptacją Denisa Villeneuve'a zwiększył zainteresowanie historią franczyzy. Ten artykuł zagłębia się w nieznany wcześniej rozdział: Projekt Ridleya Scotta
Dzięki odkryciu przez T.D. Nguyena 133-stronicowego szkicu z października 1980 r. W archiwach Coleman Luck, mamy teraz dostęp do scenariusza Rudy'ego Wurlitzera, odgórnego przepisania zleconego przez Scotta po niewygodnej adaptacji scenariusza Franka Herberta. Ten projekt, wyraźnie przeznaczony jako część pierwszej dwuczęściowej eposu, ujawnia drastycznie inną wizję niż interpretacje Lyncha lub Villeneuve.Skrypt Wurlitzera, opisany przez Scotta jako „dość pieprzony dobry”, oferuje ciemniejsze, bardziej gwałtowne i polityczne ujęcie. Kilka czynników przyczyniło się do jego śmierci, w tym osobisty żal Scotta, nieporozumienia lokalizacji, przekroczenia budżetu i urok projektu
Blade Runner . Jednak kluczowym czynnikiem, jak zauważył Universal Executive Thom Mount, był brak powszechnego uznania scenariusza. <🎵 🎵>
<🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵>
Dune <🎵 🎵> rozpoczyna się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczne armie, zapowiada przeznaczenie Pawła. Scenariusz przedstawia siedmioletniego Pawła, pokazując jego umiejętności psychiczne i dziką niewinność poprzez próby i konfrontacje. Ten Paweł jest o wiele bardziej asertywny niż przedstawienie Lyncha, aktywnie przejmując kontrolę i przechodząc szybki wzrost z siedmiu lat do dwudziestu jeden, przewyższając nawet Duncan Idaho. Stephen Scarlata, producent Jodorowsky's Dune
, zauważa różnicę: „Wersja Pawła Rudy'ego Wurlitzera jest znacznie bardziej asertywna ... osobiście wolę przedstawienie Pawła Lyncha. Istnieje dodatkowe napięcie w wierze Paula Paula może pokonać Gurneya, aby zdać sobie sprawę, że nie.Skrypt wprowadza kluczowy zwrot: śmierć cesarza, katalizator nieobecny w powieści, służy jako podżegający incydent. Powstała walka o władzę i kolejne wydarzenia rozwijają się z podwyższonym poczuciem intrygi politycznej i brutalnej przemocy. Kluczowe różnice i podobieństwa
Skrypt zawiera uderzająco inny nawigator, wizualizowane przyprawy jako wydłużona, humanoidalna postać. Przybycie Atreidesa na Arrakis pokazuje średniowieczną estetykę, podkreślając miecze i feudalne zwyczaje. Podkreślono ekologiczny wpływ zbioru przypraw, odzwierciedlając skupienie Villeneuve na tematach środowiskowych. Nowa sekwencja akcji przedstawia Paula i Duncana angażujące się w brutalną walkę barową, odejście od bardziej subtelnego podejścia powieści do konfliktu. Skrypt zawiera również graficzne przedstawienie upadku Atreidesa, zawierające liczne zgony i intensywną przemoc. Frema są prezentowane jako stwardniała, mniej romantyczna grupa. Skrypt pomija kontrowersyjny kazirodczy związek Pawła/Jessica obecny we wcześniejszych szkicach, co stanowi znaczącą zmianę, która uspokoiła Herberta, jak i de Laurentiis. Jednak nadal zachowuje chwile intensywnej intymności między matką a synem. The Hunter-Dister, podobny do nietoperza stworzenia z głową kobry, zastępuje mechaniczne urządzenie książki i inne adaptacje. Ucieczka Paula i Jessiki na pustynię jest równie intensywna, a zakończy się dramatycznym lądowaniem i bliskim spotkaniem z piaskiem. Akceptacja Pawła przez Frema jest przedstawiana jako strategiczny sojusz, a nie czysto duchowe przebudzenie. Scenariusz kończy się ceremonią wody życiowej, pokazując surrealistyczny i mistyczny element przypominający wizję Alejandro Jodorowsky'ego. Podsumowanie ceremonii pozostawia Paul i Jessica, którzy poprowadzili Fremen, przygotowując scenę dla potencjalnej kontynuacji. Bold, ale wadliwy widzenie Podczas gdy skrypt Wurlitzera oferuje unikalną i przekonującą interpretację wydm , jego odchylenia od materiału źródłowego i ekstremalna przemoc prawdopodobnie przyczyniły się do jego odrzucenia. Scenariusz podkreśla obawy ekologiczne i złożoności polityczne, ale jego ciemny ton i niekonwencjonalne podejście mogły zostać uznane za zbyt ryzykowne dla głównego nurtu publiczności w 1980 r. Dziedzictwo wydm 
