Toen Bethesda eerder deze week eindelijk de Oblivion onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 naar Tamriel, bekend om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige graslanden met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls- spel. Mijn ervaringen uit het verleden met HD -remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die zich nauwelijks onderscheiden van hun Xbox 360 -oorsprong, hadden mijn verwachtingen laag gesteld. Toen ik de keizerlijke stad zag die ik bijna twee decennia geleden verkende, was het nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing niets minder dan adembenemend. Bovendien heeft het spel verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en talloze andere details. Gezien deze uitgebreide upgrades vroeg ik me in eerste instantie af of Bethesda en de ontwikkelaar van het project, virtuo's, het verkeerd hadden genoemd. Moet het niet de Oblivion zijn remake in plaats van geremastered ?
Ik was niet de enige met deze gedachte. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Aanvankelijk sceptisch over het Remaster -label, na een aantal uren te hebben gespeeld, werd het me duidelijk dat Oblivion Remastered er misschien uitziet als een remake, maar fundamenteel speelt als een remaster.
Virtuo's zijn tot buitengewone lengte gegaan om vergetelheid te laten lijken als een remake, met "elk actief opnieuw ontworpen helemaal opnieuw." Visueel is de game geheel nieuw, met vernieuwde bomen, zwaarden en afbrokkelende kastelen. Het voldoet aan moderne grafische normen met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat zorgt voor realistische interacties met de gamewereld. Hoewel de NPC's die je tegenkomt hetzelfde zijn als die uit 2006, zijn hun modellen volledig nieuw. Deze revisie is niet alleen bedoeld om te voldoen aan nostalgische verwachtingen, maar om visuele uitmuntendheid te bereiken volgens 2025-normen, waardoor het de mooiste Bethesda Game Studios RPG ooit is. Als ik het voor de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6 .
Naast visuals heeft Oblivion Remastered belangrijke gameplay -verbeteringen gezien. Combat voelt responsiever, met Longsword -schommels nu veel meer bevredigend dan voorheen. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames, hebben een moderne facelift gekregen. Het originele, gebrekkige nivelleringssysteem is vervangen door een meer coherente hybride van Oblivion en Skyrim 's benaderingen, en spelers kunnen nu sprinten. Met deze uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen zou je kunnen beweren dat het zich waagt in remake -territorium.
Het onderscheid tussen een remaster en een remake blijft echter troebel. Er zijn geen duidelijke industrienormen en voorwaarden worden vaak losjes gebruikt door uitgevers. Rockstar's Grand Theft Auto Trilogy "Definitive Edition" Remasters behouden bijvoorbeeld hun PlayStation 2-tijdperk blockiness met louter verouderde texturen en moderne verlichting. Aan de andere kant bevat de crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook wel een remaster genoemd, geheel nieuwe afbeeldingen die lijken op moderne games. Remakes zoals Shadow of the Colossus en Demon's Souls door Bluepoint Rebuild -games vanaf de grond maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 interacties binnen hetzelfde structurele kader opnieuw ontwerpen. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte gaan verder en veranderen het ontwerp, het script en het verhaal aanzienlijk. Deze voorbeelden benadrukken het ontbreken van een uniforme filosofie bij het definiëren van remakes en remasters.
Historisch gezien werd een remake opgevat als een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor, terwijl een remaster beperkte upgrades binnen de originele technologie betrof. Deze definitie wordt verouderd. Tegenwoordig is het misschien nauwkeuriger om een remaster te beschrijven als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine kwaliteit van leven verbeteringen, terwijl een remake een volledig herontwerp helemaal opnieuw inhoudt. Onder deze nieuwe definitie kunnen games zoals Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta worden geclassificeerd als remasters en de term "remake" gereserveerd voor games die een nieuwe kijk op oude concepten bieden.
Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's
Door deze voorgestelde definities toe te passen, is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Ondanks zijn visueel nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing, behoudt het de kerngameplay en mechanica van de originele 2006 -game. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."
De kenmerken van dat tijdperk zijn overal duidelijk. Het laden van schermen achter bijna elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame die nog steeds verbroken aanvoelt ondanks zijn interface -upgrade, doen de simplistische stadsontwerpen die doen denken aan theaterpodiumsets, de ongemakkelijke dwalende NPC's en de gevechten die, ondanks verbeteringen, blijven, blijft losgemaakt en onhandig. De aanwezigheid van talloze bugs en glitches, bewaard om de eigenzinnige charme van het origineel te behouden, onderstreept verder zijn wortels in de jaren 2000.
Recente releases zoals Obsidian's Avowed Showcase moderne vooruitgang in game -ontwerp, waardoor de systemen van Oblivion Remastered zijn gedateerd door vergelijking. Toch heeft deze geremasterde klassiek nog steeds waarde in 2025. De magie van zijn wereld blijft levendig, met zijn Rohan-achtige open velden vol van mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze elementen, zoals de dynamische goblin -oorlogen en verhalende rijke queststructuren, vallen nog steeds op in vergelijking met de repetitieve kerker van Skyrim . De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend in een tijdperk waarin nieuwere spellen spelers vaak zwaarder begeleiden. De fijnere details van de vergetelheid onthullen echter zijn leeftijd, met verouderde dialoog, losgekoppelde systemen en oud niveauontwerp. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered richt zich op het herbeleven van het verleden, waardoor de status als remaster wordt bevestigd.
In de filmindustrie zijn remakes nieuwe producties met volledig nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan moderne visuele normen. Oblivion Remastered weerspiegelt dit concept door de visuele envelop zo veel mogelijk binnen het spelmedium te duwen, zijn "exterieur" in een nieuwe motor te herscheppen met behoud van zijn kernmechanica. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."
Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. Het zou moeten dienen als de benchmark voor remasters door andere grote AAA -bedrijven. Dit is het niveau dat Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, in plaats van alleen een opgeruimde heruitgave te zijn, en wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn in plaats van een schijnbaar cynische geldgreep. Oblivion Remastered is een bewijs van gepassioneerd vakmanschap, ziet eruit als een remake maar spelen als een remaster, en het moet als zodanig worden gevierd.
