Toen ik de demo speelde voor *DOOM: The Dark Ages *, had ik nooit verwacht dat het herinneringen zou oproepen aan *Halo 3 *. Toch reed ik, bovenop een Cyborg -draak, waarbij machinegeweervuur werd ontketend op een demonisch gevechtsschip. Nadat ik de torentjes van het schip had vernietigd, landde ik op het schip, stormde door de onderkleppen en veranderde de bemanning in een bloederige puinhoop. Even later barstte ik door de romp op mijn draak en zette ik mijn aanval voort tegen Hell's Machines.
Fans van * Halo 3 * zullen de overeenkomsten herkennen met de aanval van Master Chief op de Scarab -tanks van het Covenant. De helikopterachtige horzel is vervangen door een draak met holografische vleugels en de laser-firing mech door een occulte vliegende boot, maar de essentie blijft hetzelfde: een luchtaanval die leidt tot een brutale instapactie. Interessant is dat * de donkere eeuwen * daar niet alleen stoppen. Terwijl de gevechtskern onmiskenbaar *DOOM *is, weerspiegelt het ontwerp van de campagne eind 2000 shooters met zijn uitgebreide tussenfilmpjes en nieuwe gameplay-elementen.
Een Dragon Assault op Hell's Battle Barge. | Afbeelding Credit: ID Software / Bethesda
Meer dan twee en een half uur ervoer ik vier niveaus van *DOOM: The Dark Ages *. Het eerste niveau weerspiegelde de strakke, zorgvuldig ontworpen niveaus van * doom (2016) * en het vervolg. De daaropvolgende niveaus introduceerden me echter bij het besturen van een kolossale mech, vliegen met een draak en het navigeren van expansieve slagvelden gevuld met geheimen en minibosses. Deze verschuiving voelt als een afwijking van de traditionele focus van *Doom *op mechanische zuiverheid, parallellen met games als *Halo *, *Call of Duty *, en zelfs oudere *James Bond *Titels zoals *Nightfire *, bekend om hun gescripte setpieces en unieke missiegebaseerde mechanica.
Deze nieuwe richting voor * Doom * is intrigerend, vooral gezien de serie ooit weggegaan van dergelijke elementen. De geannuleerde *DOOM 4 *zou lijken op *Call of Duty *, met een moderne militaire esthetiek, verhoogde focus op personages, filmische verhalen en gescripte gebeurtenissen. ID -software heeft uiteindelijk deze ideeën geschrapt voor de meer gerichte *Doom (2016) *. In 2025 brengt * de donkere eeuwen * ze terug.
Het snelle tempo van de campagne wordt afgewisseld met nieuwe gameplay -concepten die doen denken aan *Call of Duty *'s meest opvallende innovaties. Mijn demo begon met een langdurig filmpje dat het rijk van Argent d'ur, de weelderige MayKR's en de Night Sentinels opnieuw introduceerde, die de Doom Slayer afbeeldde als een angstaanjagende legende. Deze filmische benadering voelt fris en doet denken aan *halo *. In de niveaus zijn NPC Night Sentinels, vergelijkbaar met UNSC -mariniers, verspreid, waardoor het gevoel is deel uit te maken van een grotere kracht, net als Master Chief.
Hoewel ik de subtiele verhalen van eerdere * doom * games waardeer, worden de tussenfilmpjes in * de donkere eeuwen * spaarzaam gebruikt om missies op te zetten zonder de intense stroom van de game te verstoren. Andere onderbrekingen komen echter in de vorm van nieuwe gameplay -segmenten. Na de eerste Shotgun-zware missie bevond ik me in de cockpit van een Atlan Mech, vecht tegen demonische Kaiju en stijgt later op een cybernetische draak, die gevechtsschepen aanviel. Deze gescripte sequenties echoën *Call of Duty *s nieuwigheden zoals de AC-130 Gunship Missions, maar ze voelen zich minder boeiend in vergelijking met *Doom *'s kerngevechten, bijna op quick-time evenementen.
! [] (/Uploads/88/67ABC3C99176.Webp> De Mech-gevechten zijn Pacific Rim-Scale Punch Ups. | Image Credit: ID Software/Bethesda
Variety is een kenmerk van vele geweldige FPS-campagnes, zoals te zien in *Half-Life 2 *en *Titanfall 2 *. * Halo* heeft gedijen op zijn mix van sequenties voor voertuigen en on-voet. Toch ik ben niet zeker of deze aanpak zal werken voor *DOOM *. * De donkere eeuwen* blijft een complexe shooter met veeleisende mechanica, maar de Mech- en Dragon -sequenties voelen minder dynamisch aan. De overgang tussen gameplay -stijlen is grimmig, waardoor de scriptsegmenten enigszins underwhelming aanvoelen.
In mijn laatste uur speelde ik een niveau genaamd "Siege", dat zich opnieuw concentreert op het uitzonderlijke gunplay van *Doom *maar breidt zich uit naar een groot, open slagveld. De missie, die de vernietiging van vijf Gore-portals omvat, voelt als *Call of Duty *'s multi-objectieve missies, maar toch roept het *halo *op met zijn schaal en variëteit. Dit niveau vereist dat spelers wapenbereiken en tactieken aanpassen aan de uitgestrekte omgeving, wat zorgt voor een dwingende ervaring.
Het nadeel van dergelijke uitgebreide ruimtes is het potentieel voor pacingproblemen, omdat ik merkte dat ik door lege gebieden terugging. Het opnemen van de draak in deze niveaus, vergelijkbaar met de banshee van *Halo *, kan helpen het tempo te behouden en de draak naadloos in de gameplay te integreren.
De terugkeer van ideeën uit de geannuleerde * DOOM 4 * in * The Dark Ages * roept vragen op over hun geschiktheid voor de serie. Waren ze altijd een slechte pasvorm, of leken ze het gewoon omdat ze * Call of Duty * te nauw nabootst? Hoewel ik sceptisch ben, ben ik ook verheugd om te zien of ID -software deze elementen met succes kan integreren in de moderne * doom * -formule.
In de kern blijft de gevechten op voet *de duistere eeuwen *de sterkste functie. Niets in de demo suggereerde dat het buitenspel zou zijn, en het bevestigt opnieuw *Doom *'s reputatie voor innovatieve en intense gameplay. De nieuwe elementen die door ID -software zijn geïntroduceerd, voelen echter enigszins dun aan en kunnen de ervaring verstoren in plaats van het te verbeteren. Naarmate we de release op 15 mei naderen, wacht ik gretig op om te zien of * DOOM: The Dark Ages * een samenhangende FPS-campagne uit het late 2000 of een onsamenhangende zijn.
