Nier: Automata ve Drakengard gibi eleştirmenlerce beğenilen başlıkların arkasındaki vizyoner Yoko Taro, oyun ICO'nun video oyunu endüstrisi üzerindeki derin etkisini sık sık tartıştı. 2001 yılında PlayStation 2 için piyasaya sürülen ICO, o zamandan beri benzersiz minimalist tasarımı ve zorlayıcı anlatımı sözsüz anlattığı için bir kült kazandı.
Taro, oyuncuların Yorda karakterini elini tutarak yönlendirdiği ICO'nun merkezi tamircisinin devrimci doğasını vurguladı. "ICO size bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşımakla görevli olsaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu bir deneyim olurdu." Bu yenilikçi yaklaşım, oyuncuların başka bir karaktere liderlik etmesini isteyerek zamanının geleneksel oyun mekaniğine meydan okudu ve böylece oyunlarda etkileşimi yeniden tanımladı.
ICO'nun piyasaya sürüldüğü sırada, başarılı oyun tasarımı, oyun öğeleri temel küplere basitleştirilse bile oyuncu katılımını korumak etrafında dönüyordu. Bununla birlikte, ICO sadece mekanik inovasyondan ziyade duygusal rezonansa ve tematik derinliğe odaklanarak farklı bir yol izledi. Taro, ICO'nun sanat ve anlatının oyuna ek olmaktan daha fazlası olabileceğini gösterdiğine inanıyor; Oyun deneyiminin kendisinin merkezinde olabilirler.
ICO'yu "çığır açan" olarak etiketleyen Taro, oyun gelişiminin seyrini önemli ölçüde değiştirerek kredilendiriyor. Video oyunlarının ince etkileşimler ve atmosferik tasarım yoluyla derin anlam taşıyabileceğini gösterdiği için oyunu alkışlıyor.
ICO'nun ötesinde Taro, diğer iki çığır açan oyunun etkisini de kabul ediyor: Toby Fox ve Limbo tarafından Playdead tarafından. Bu başlıkların interaktif medyanın ufuklarını genişlettiğini ve video oyunlarının zengin duygusal ve entelektüel deneyimler sunabileceğini gösterdiğini savunuyor.
Yoko Taro'nun kreasyonlarının meraklıları için, bu oyunlara olan takdir, kendi projelerini körükleyen ilhamlara bir bakış sunuyor. Ayrıca, video oyunlarının dinamik ve etkileyici bir sanat formu olarak sürekli evrimini vurgular.
